- irad
- 1.is. <ər.> Söyləmə, demə, danışma. İrad eləmək (etmək) – demək, söyləmək. İngiltərə vaizi Ser Deterdinq öz moizələrinin birində irad edirmiş ki, dünyada neft iki qisimdir. C. M.. <Xarrat:> Əfəndim, irad etdiyim bu sözlər xilafi-həqiqət ki deyildir? T. Ş. S.. <Kərəmov:> Orada nitq irad elədi, qəzetə düşdü, indi də budur, qayıdır, deməli, təzədən düşəcəyik işə. S. Rəh..2.is. <ər.> Nöqsan, kəsir, eyib, qüsur. İrad eləmək (tutmaq, saymaq) – nöqsan tutmaq, kəsrini, eybini demək. Hicran edibdi könlümü bərbad, ağlaram; Çoxlar tutar bu halıma irad, ağlaram. X. N.. . . Böyüklərə irad tutmaq özü bir xatadır. C. M.. Dilara . . gülə-gülə anasına irad tutmuşdu. . M. İ..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.